Rob Schouten: dichter en criticus

Ga naar de nieuwe website

Onlangs bereikte ons het volgende letterkundig nieuwsbericht:

"Op woensdag 21 november 2012 was Rob Schouten gastspreker bij het mastercollege over het literaire veld. Rob Schouten studeerde in de zeventiger jaren Nederlands in Amsterdam (UvA), en wist te vertellen dat ze werkelijk met honderden studenten in de collegebanken zaten. Hij is recensent en columnist bij Trouw en Vrij Nederland, en begon op 22-jarige leeftijd met dichten. In het midden van de jaren tachtig was hij 'writer in residence' aan de Universiteit van Minnesota. Van 1993 tot 1996 was hij bijzonder hoogleraar literaire kritiek aan de VU. 

Hij selecteerde en bundelde gedichten en verhalen. Zo maakte hij samen met Hugo Brems en Rogi Wieg in 1999 een selectie van de tweehonderd beste gedichten van Nederland en Vlaanderen van de afgelopen eeuw. In 2002 bundelde hij de mooiste literaire domineesverhalen. Hij produceert essays, vertaalt en zo kunnen we nog wel doorgaan. Zijn debuutroman was Lusthof. Die verscheen in 2002 bij De Arbeiderspers. Lees de roman en merk hoe Schouten zijn hoofdpersoon, een jonge kunsthistoricus, een bijna Reviaanse 'stream of consciousness' meegeeft. Of er nog een roman volgt? Schouten hield zich in dat opzicht op de vlakte. Gewoon afwachten dus.

Gelet op al die uiteenlopende bezigheden vroegen we hem waarmee hij zich het meest verbonden voelt. Daar was Schouten snel mee klaar: het dichten. Het sprak dan ook voor zich dat het gesprek vervolgens vooral ging over zijn nieuwste dichtbundel Zware Pijnstillers. Schouten gaf uitleg over een wel zeer ironisch gedicht waarin Hitler zat verstopt en ging over tot autobiografische bespiegelingen bij andere gedichten. Ook bleek Albert Verwey hier en daar nog inspiratiebron te zijn geweest.  Desgevraagd gaf Schouten aan niet de neiging te hebben zich vernieuwend te willen opstellen zoals bijvoorbeeld Tonnus Oosterhof dat doet. Hij ziet zichzelf niet als iemand met een expliciete poëtica. De twee jaar die hij doorbracht in de Verenigde Staten waren overigens wel degelijk van invloed op zijn poëzie. Daar ontmoette hij ook John Berryman die in Zware Pijnstillers een eigen plek heeft gekregen. 

Een vraag over Schoutens bemoeienis met de Vestdijkkroniek bracht de discussie op schrijver Simon Vestdijk voor wie Rob Schouten al vanaf de middelbare schooltijd literaire belangstelling heeft. Wie weet wat we nog over Vestdijk van de kant van Schouten kunnen verwachten. Het voelde in ieder geval goed om even een dichter in ons midden te hebben gehad."

Jeanne Ketelaars